15. De psychogelaars


Overweging ( tussendoortje)

De lijn van het verhaal onderbreek ik hier voor een verhelderende toelichting. Een tussendoortje... Geïnspireerd door het psychogegoochel van personen uit deze anekdotes, die ik heb gesproken. 

Een beetje kritische lezer zou zich inmiddels hebben kunnen afvragen of dat tweetal helemaal van God los is. Maar pas op: u heeft nog geen kennis gemaakt met een echte boef: Ben. Dat komt nog! Maar eerst even lijden met Ankie en Katlien. Proeflezers (personen, die voor de publicatie mijn teksten kritisch doorspitten) hebben mij gezegd, dat de twee dames nogal gestaald overkwamen. Net alsof ze niet zachtmoedig vrouwelijk en medemens lux al lang kunnen zijn.

Goed punu… Zij zijn de werkelijke slachtoffers van een intolerante maatschappij. Die blokkeerde de weg naar hun levensgeluk met talloze hindernissen. Als lesbienne heb je echt mag niet makkelijk. Hun rigide, wellicht onmenselijk overkomende houding ten opzichte van Ben is de schuld van de maatschappij. Die heeft hen hardvochtig, onverbiddelijk en genadeloos gemaakt. Dus niet aankloppen bij de dames a.u.b.

Deze analyse van de koude grond komt ongeveer overeen met hoe dat tweetal tegen dit alles aankijken. Katlien en Ankie waren enthousiaste doe-het-zelf-psychologen. Leunend op boterzachte wetenschap  knoeiden ze maar wat aan in de heilige overtuiging, dat ze goed bezig waren.

Een karakteristiek

Ergens in de mbo- en hbo-hoek hadden ze iets in de richting van gezondheidsleer en verpleegkunde gestudeerd. Dat was goed te merken...

Zoals  algemeen bekend weet een verpleegster  het beter dan de  dokter...  Dus ze zaten wat studiekeuze helemaal goed. Iedere andersdenkende konden ze - als  afgestudeerden in de psychogelarij - dwingend platlullen. Drogredenen zat ter beschikking.  

Bij Ankie nam dat enigszins  verontrustende vormen aan. Zij presenteerde zich als de rechtmatige eigenaar van hun (toekomstige) kinderen. Zo besliste zij in haar eentje bijvoorbeeld over wel of niet vaccineren... Daar deed ze helemaal niet geheimzinnig over. Zij deelde simpelweg haar omgeving frank en vrij mee: "Ik besloot tot... " (en dan volgde er wel/niet inenten). 

Onderbouwing door wetenschappelijke argumenten hoefde natuurlijk niet. Haar intuïtie en zelfovertuiging dat ze alle kennis in huis hadden, die deden er toe. En niet te vergeten de ongrijpbare intuïtie. Dat bleek uit die eeuwige stopwoorden "ik had zoiets van". En dan liep ze leeg. In dit geval "had ze zoiets van" dat die rotprik helemaal niet goed was voor een kind.

Samen vormden ze één front  als ze een standpunt innamen.  Dat desnoods gammele standpunt werd voornamelijk bepaald door intuïtie. Zoals u weet hebben alleen  moeders dat. 

Dat is een machtig wapen om je zin door te drijven. Je hoeft niets te bewijzen, niets te onderbouwen of je te schamen voor de onzin die je uitkraamt. Je wordt immers geleid door een hogere hand, in dit geval je intuïtie. Bij gebrek aan Onze Lieve Heer een handig alternatief, een onverbiddelijk excuus om je achter te verschuilen met "ik had zoiets van".

Als blijk dat ze een hecht koppel vormden waren ze het tot in het bizarre eigenlijk altijd volstrekt met elkaar eens. Dat de aarde plat was bijvoorbeeld? Nee, dat nou weer net niet, maar enig surrealisme is hen niet te ontzeggend.

Als intuïtie een biologisch aspect is, is het wel wonderlijk dat Ankie, de niet-moeder, de meeloop-moeder zal ik maar zeggen, last had van dezelfde intuïtieve opvliegers  als de biologische moeder.  Ankie was in het kippenhok Hennetje nummer één. Katlien had de uitstraling van een  stiekeme medeplichtige, die tweede viool speelde. 

Junta

Ben werd aldus geconfronteerd met een soort Ankatlien BV.  De enige twee deelnemers aan die BV overtuigden elkaar voortdurend van de juistheid van hun knap georganiseerde boycot van Ben. Zo bleven ze elkaar eraan herinneren, dat moreel bedenkelijk gedrag soms broodnodig is om een hoger doel te dienen. 

Ze waren ervan overtuigd  dat Ben  in de ( nabije) toekomst een probleem zou gaan worden. Hij was een nare man, een rare man en hinderlijk onkruid in het tuintje van hun leven. Het was duidelijk wat hen  te doen stond! Haal de schoffel op... en wieden maar.

Hun meedogenloze bejegening van de medemens "had wel zoiets  van" een militaire junta. Om hun favoriete stijlvorm maar eens te gebruiken…

Het was gerechtvaardigd om Ben tijdig, desnoods voortijdig, uit te schakelen.  Dus gewoon voordat hij niet meer  in de hand gehouden kon worden. 

Een hersenendoorborende mantra  klonk om de haverklap uit hun monden: "We doen het voor het kind". Nou, dan was het goed...

Onwillekeurig doet dat denken aan president Geoge W. Bush van de VS, die Irak voor de zekerheid platbombardeerde. Ook uit voorzorg. Dat heet dan een preemptive strike *)

Preemptive strike


Je kunt er donder op zeggen dat ze Ben  verafschuwden.  Omdat er uit zijn mond onwelkome geluiden uit  een totaal andere wereld  kwamen.   Zo u wilt uit De Wereld... een onbekend  oord voor de dames. Hun eigenzinnige opvattingen wortelden namelijk in het vrouwencafé en dergelijke locaties. 

Tip

Nog een tip voor leergierige dames onder de lezers,  die het succes van Ankie en Katlien willen evenaren: de kritische mensheid moet bij een Zaaddonor-project goed kunnen zien, dat je vol naastenliefde zit. Anders zouden ze misschien doorhebben dat je bezig bent met een rip deal op te zetten. Zaad in ruil voor schone beloften.

Sluwe  strategie

Ons illustere duo overtuigde de mensheid met een fantastische Public Relations-strategie  dat ze goed bezig waren. Hun imagebuilding was boven alle lof verheven:

zij presenteerden zich als gediscrimineerde, tegengewerkte best aardige potten, die revanche namen op de oneerlijke maatschappij. Door Ben te slachtofferen eisten ze genoegdoening voor hun eigen leed. Let wel: zij zijn de echte slachtoffers.

Als Moeder Teresa zou reïncarneren zou dat wel eens kunnen zijn als  Ankie of Katlien. Misschien beter nog: als Ankie èn Katlien. Nog net geen Siamese tweeling. Zij vormden wel een onverbrekelijke, maar nogal wonderlijke eenheid.  In hun "onverbrekelijke" act van gespeelde hartelijkheid  spatte de goedertierenheid er van af. 


Ondernemende dames-met-snode-plannen let op:  doe - zonder enig risico te lopen - die twee dames na en succes is gegarandeerd! Zaad erin, donor eruit...


*) Preemptive strike: boze tongen beweren, dat hij eerst met Ankie en Katlien had gebeld.


Maak jouw eigen website met JouwWeb