17. Zuur realisme

Mijn onmiddellijke reactie wVergeef me at ik bovenop as ook: Ben zuigt dit allemaal uit een dikke duim. Dat kan niet waar zijn…

Dit verdient een toelichting: als bewonderaar van de begiftigde schrijver Roald Dahl ben ik een beetje voorgeprogrammeerd om te lachen als er koddige personages in een vileine context worden geplaatst. Die situatie ligt ook voor u momenteel. Net zo verrassend als voor u als voor mij, want ik heb die bizarre creaturen niet verzonnen.

Surrealisme

Neem Roald Dahls meesterlijke beschrijvingen van De Griezels ("The Twists"). Die leveren elkaar venijnige k*tstreken. Ook de hen omringende wereld krijgt een portie ellende over zich heen. Maar o wonder, in een surrealistisch jasje gehesen, vormt dit vreselijke echtpaar een minitheater van de lach. 

Ankie en Katlien bestaan al, maar ze hadden in een andere tijd en in een andere context door Roald Dahl zomaar kunnen zijn verzonnen. Als  bizar duo doen ze niet veel onder voor die twee perfide ellendelingen in De Griezels. Anders dan De Griezels vliegen ze elkaar niet in de haren, maar gooien ze de omringende wereld onder de stoomwals. Trouwens, een paar jaar later was de liefde voorbij. Dat zijpaardje zal ik later bewandelen. Zo werd Ben platgewalst, een keertje overheen en dan in zijn achteruit nog een keertje extra over hem heen. Zo leerde hij zijn platte plaats goed kennen.

Personen die zich menen te herkennen in mallotige beschrijvingen zullen reflectorisch alles ontkennen. Dus wel of niet gepubliceerd, dat maakt voor de waarheidsvinding geen ruk uit. Als dat een reden is om het dan maar niet op te schrijven onthoud ik de mensheid inzicht en kennis. Ik vind dat ik u de duistere kanten van de menselijke natuur niet mag onthouden. En Jazeker, en volgen beschrijvingen die een surrealistisch karakter hebben. Het griezelige ervan is, dat ze tegelijkertijd wel degelijk realistisch zijn. In deze zin: ze zijn werkelijk gebeurd.

Onopgemerkt

Neem nu Ankie en Katlien, de niet helemaal van plastic opgetrokken kunstmoeders. Hun ingewikkelde moederschap is één grote demonstratie van geestelijk stuntvliegen. Verrassend goed hebben ze hun duistere kant weggestopt. Bij oppervlakkige waarneming zijn  ze hartstikke leuke, gezelligè en fijne meiden. Maar daar heb je het al:  oppervlakkig beschouwd. Laten l  we wel zijn, deze tijd is wat sociale contacten betreft sowieso al heel erg oppervlakkig ingericht. Een gevalletje stank voor dank kan je dan gemakkelijk ontgaan. En zo konden Ankie en Katlien onopgemerkt aanrommelen. 

Enkele quasi-pedagogische hoogstandjes van de dames staan op de zustersite: onder het mom van "het beste voor je kind" worden kinderen als wapen gebruikt. Op ronduit meesterlijke wijze zetten de dames die domme Ben schaakmat in zijn naïeve pogingen tot normaal menselijk contact. U ziet de brug al liggen dubbele. Voor ondernemende dames, die een zaaddonor nodig hebben, maar er ook na gebruik van af willen is dit een praktisch handboek. 

Doneren voor Dummies

Na de geboorte van Robbie zijn er over de periode 1987-1997) doldwaze, komische hoogstandjes te beschrijven. Allerlei curieuze handelingen van Katlien en Ankie hadden tot doel om Ben zo ver weg mogelijk te houden bij zijn nakomeling. Natuurlijk weten de dames zich niets te herinneren. Dat is heel begrijpelijk, zoiets triviaals tussen hun  veel belangrijker bezigheden. Tenslotte moest de maatschappij nog worden omgevormd naar hun beeld en gelijkenis. En dat is dat verzeker ik u best te lezen, een hele klus.

Laten we gemakshalve aannemen dat we goed bij ons hoofd zijn en dat we geen last hebben van vroegtijdige dementie. (Of in welk kader de opvallende vergeetachtigheid van de dames dient de worden geplaatst). Anders gelukt het niet om de volgende verhalen eruit te  wringen. In

https://verhaalhalen.jouwweb.nl/20-kinderen/21-kinderen-als-wapen 

staan korte verwijzingen naar elders gepubliceerde griezelverhalen. Vermoedelijk hebben deze geleid tot mijn lachwekkende vervolging door de politie in Amsterdam-Zuidoost. Of ik effe wilde ophouden met publiceren. Anders zwaaide er wat... volgens de overactieve recherzeur. Deze onhandige  speurkneus was belast met een onderzoek naar schending van de wet door mij.

Politiecarrière

Kern van zijn heilige missie was dat het geen pas gaaf dat ik een verslag gaf van historische gebeurtenissen. Die betroffen  onbetrouwbare mensen, die kennelijk een soort familie van hem waren. En dan komt het goed uit als je met enige dreiging vanuit je politiestatus een zondagschrijven dwingend censuur oplegt. Hoe dit zich verhoudt tot de Grondwet, Artikel 1 is een raadsel. Een onvervalste Ambtsovertreding, die mij niet bevorderlijk lijkt voor een glanzende carrière binnen het politieapparaat.

Je kon hem niet verwijten gevoel voor humor te hebben; dus bloedserieus legde hij mij censuur op. Ach, zo'n ambtsmisdrijfje tussendoor... het moet kunnen. Intimiderend is dat er geen concrete itesm wordne genoemd... gewoon d ehelboelwghalen. Dta soort abide censuur is iets waar dictators gek op zijn. 

Nederland kan zich veilig wanen als Justitie zich bezig houdt met onwelgevallige teksten. Een speelse interpreteren van de wettelijk spelregels moet dan maar. En wat kan je tegen censureren van teksten hebben? In Rusland en China is dat de gewoonste zaak van de wereld.

Dat was in 2012. Nu in 2023 is er geen beginnen aan met de lawine aan bagger in de sociale media.