16.Eigen schuld, dikke bult

Ofschoon de anekdotes nog moeten losbasten heeft de aandachtige lezer natuurlijk allang door waar dit verhaal heen gaat. Wat die komende anekdotes  betreft: 

Op elkaar gelegd hebben ze wat weg van een dik telefoonboek.  In grote trekken lijken ze op  elkaar. Er is dus keuze zat. Daar heb je meteen het probleem: welke zal ik eens plaatsen? Het idee is dat ik er af en toe eentje aan het einde van de site bijplak. Dat kan uitgroeien tot een kloek formaat geschiedenisboek.

Gesplitst in twee kolommen leest u beschrijvingen van varianten van flessentrekkerij, boerenbedrog en afzetterij. Vroegtijdige dementie en spectaculair geheugenverlies kenmerken allerlei vergeetachtige handelingen.

De splitsing komt overheen met twee levensfasen. De linkerkolom betreft Robbies prille leventje van baby, peuter en kleuter. De rechterkolom betreft een al wat opgeschoten kind, puber en vervolgens  uitgegroeide ijzige emotieloze frigidaire, die ze is geworden

In de donorval getrapt

Het karakter van allerlei infame acties doet het meest denken aan een ripdeal.  

1. De baby– en kleuter tijd. In hieraan voorafgaande hoofdstukken heeft u er al aan kunnen snuffelen. Alweer een paar centimeters schrijfruimte winst als ik op deze plek drie anekdotes niet uitschrijf, maar in de vorm van een link aanbied. Waarom juist deze? Deze zorgden voor de grootste ergernissen van die meneer van de Deugdzaamheidpolitie, recherzeur Jostie Fleschentamboer.  De man, die maling had aan de Grondwet en een potje censureerde. Juist deze drie verhalen stoorden hem in het bijzonder. Vermoedelijk doordat deze zich binnen zijn familieverband afspeelden; maar dat is een gok van mij.

Linken: 

2.  beledigenpunt de hem. Hier volgen ze dan dubbele. gaan misselijkmakende rare vertellingen. Het verwarrende daarbij is, dat de - inwezen mishandelingen - gebaseerd waren op wonderlijk inzicht in de opvoedkunde. Op zijn boerenfalletjes dubbele. Je zou kunnen stellen, dat de

moeders verliefde aan hun kind had je openen later kinderen haakje sluiten gaven, maar de indruk bestaat toch dat seizoen Willem als wapen gebruikten tegen de maatschappij zij vroegen genoegdoening van de maatschappij voor het door hen ondergaande leed als gediscrimineerde lesbo's

 

Daarover gaanIk noem je straksOns illustere tweetal had als stelling, dat een  zaaddonor zelf verantwoordelijk was voor de behandeling, die hij onderging. Dat is een interessant standpunt. Dat volgt het Eigen-Schuld-Dikke-Bult-principe. Vertaald voor de gemiddelde lezer: Ben riep de ellende over zich zelf af met zijn vervelende bezoekjes.

Oeps! Bezoekjes waren - geloof ik - afgesproken... Maar dat maakt niets uit. Dan treedt namelijk deze wetmatigheid in werking:

"Lekker puh!" wanneer de donorval dicht klapt... .  Hij trapt er dus zèlf in! Geen van de dames heeft hem die val in geduwd!

Ben had moeten inzien, dat afspraken niets meer waren dan  vleugjes uitgeblazen lucht.

Van  gewetensnood hadden de dames gelukkig geen last. Voor hem was het een gevalletje  vermoorde onschuld. Trouwens, zo mooi was dat ene flutzaadje nou ook weer niet.

 

Fatwa

"Eigen schuld!", was de tekst, die als een soort fatwa  door Katlien en Ankie over Ben werd uitgesproken. Een ingrijpende vloek, vastgelegd voor de rest van zijn leven! U herinnert zich vast wel hoe het begon met het Bildverbot/Fotoverbod. Dat liep van 1987 tot en met 1997. Niet alleen deugde daar juridisch geen steek van... Sommige mensen zouden het immoreel noemen. 

Het kwam eerder aan de orde: soms dient hard en wreed handelen een hoger doel. 

Veel mensen hebben moeite met het feit, dat een hond juridisch gezien, een object is zoals alle andere (dode) objecten in een huishouden: Tv, stofzuiger en noem maar op. Die Robbie was eveneens eigendom van de dames. Ben had niets te zeuren. Dat deed hij toch ook niet als hij bloed doneerde of wat muntjes in een collectebus deponeerde.

Met hun aparte redeneertrant gaven de dames zichzelf een lekker veilig gevoel. Met drogredenen kon je Ben van alles en nog wat verbieden, kon je hem fysiek net zo ver bij de de baby vandaan houden als je wilde. En... kon je hem mentaal door de gehaktmolen halen.  Kwestie van hem iets voorspiegelen, een rad voor de ogen draaien en - plat gezegd - besodemieteren.