Vervolg van 15
Verzamelde tekst
Tegenwoordig is iedereen met een smartphone een razende reporter. Speurder Jostie Fleschentamboer van de Moraalpolitie kan net niet meer bijbenen. Geen beginnen aan het censureren van reportages, video's en geplaatste verhaaltjes. Maar destijds in 2012 had hij nog alle tijd en gelegenheid om mij lastig te vallen met vroegwoke leuterkoek.
In 2012 overkwam met mij - naast diverse lichamelijk ongemak - ook nog eens Recherzeur Jostie Fleschentamboer. Een man, die lak aan de Grondwet had en mijn vrolijk over de telefoon meedeelde dat hij mij streng in de gaten zou houden. Dat i.v.m. de mij (overigens onwettig) opgelegde censuur. Mijn pennenvruchten waren hij niet om kon lachen moesten van het internet worden afgehaald. Ach zo'n ambtsovertreding... Dat moet kunnen. Graag begrip voor hem: gespeend van enige humor had hij het al zwaar genoeg. Du noem hem niet meteen dom. Ofschoon zijn onbekendheid met de in de Grondwet vastgelegde vrijheid van meningsuiting niet getuigde van groot vakmanschap.
De nogal onterende babytijd ging naadloos over in het tijdperk van vindingrijke kunstjes. Pseudo- pedagogisch geleuter vormde de boventoon. Anekdotes daarover zijn hier en daar al eens gepubliceerd. Tijd om nu te "restylen". Voor deze site heb ik de meest geschoffelde kunstjes, die de dames hadden geflikt, geselecteerd. Enig leed vermaak bij het lezen is niet uitgesloten...
De dames Katlien en Ankie begonnen al in Robbies eerste levensjaar allerlei wonderlijke goocheltrucs uit de kast te halen. Die waren in hun simpelheid eigenlijk geniaal te noemen. Hun rotgeintjes waren erop gericht dat Ben zich zó onwelkom voelde dat hij meermalen na anderhalf uur opstapte. Explosief stijgende torenhoge bloeddruk zette hem daartoe aan. Nota Bene: de reis duurde doorgaans langer dan zo'n treurig bezoekje!
Sherlock Fleschentamboer
Zeker als thuis vrouwlief de broek aan heeft en jou op het werk ook al commandeert. Voor wie het gemist heeft in Verhaalhalen: hij beschreef mijn eerdere verhalen als "zo erg". Nou ja dat kan ... je denkt dan gauw dat de boodschap over inderdaad verachtelijke situaties is overgekomen. Maar wat blijkt, oh gitzwarte humor, hij vond de onmenselijke situaties die ik beschreef helemaal niet "zo erg". Hij vond het feit dat ik ze had opgegeven "zo erg". Dus met een regisseur wel, maar errassen gnoedg doeld hij niet op de veracherlijke atoes... maar op eht "zo erge"feoi"dat ik het opschirjf.
Maak jouw eigen website met JouwWeb